اصفهان رو که اسمش میاد، یه چیزی تو دل آدم می‌لرزه. نه فقط به‌خاطر پل‌ها و گنبدها و میدان نقش‌جهانش، بلکه به‌خاطر اون حس قدیمی و اصیل بودن که توی کوچه‌پس‌کوچه‌هاش جریان داره. انگار زمان یه‌کم کندتر می‌گذره اینجا، مردم یه‌کم مهربون‌ترن، حتی چای توی استکان کمر باریکش یه‌کم خوش‌طعم‌تره! اصفهان‌گردی یعنی قدم زدن روی سی‌وسه‌پل وقتی آفتاب غروب داره می‌تابه، یعنی ایستادن زیر سقف مسجد شیخ لطف‌الله و زل زدن به کاشی‌هایی که انگار دست خدا کشیده، یعنی خوردن بریونی با نون سنگک داغ و دوغ محلی تو دل بازار سنتی. خلاصه اگه دنبال شهری هستی که هم تاریخ داشته باشه، هم زندگی، هم ذوق، هم رنگ… اصفهان یه‌جور خاصی دل می‌بره. پس اگه آماده‌ای، بزن بریم یه دور توی نصف‌جهان بچرخیم؛ شهری که دیدنش فقط تماشا نیست، تجربه‌ست.
تو دل اصفهان، درست پایین‌تر از شلوغی پل خواجو و سی‌وسه‌پل، یه پلی هست که آروم‌تر، قدیمی‌تر، و شاید یه‌کم فراموش‌شده‌تره: پل مارنان. یه پل سنگی با چند طاق قوسی که وقتی روش راه می‌ری، حس می‌کنی قدم‌هات داره با تاریخ هماهنگ می‌زنه.
مارنان از اون پل‌هاییه که بیشتر اهل دل‌ها و محلی‌ها می‌رن سراغش. نه برای عکس گرفتن، نه برای توریست‌بازی؛ برای سکوت، برای خلوت کردن، برای زل زدن به زاینده‌رود حتی اگه خشک باشه. می‌گن قدمتش به دوران صفویه برمی‌گرده، اما ردپاش شاید از قبل‌تر هم باشه.
اگر دنبال یه پل خلوت‌تر از بقیه‌ای و می‌خوای با خودت یه کم خلوت کنی، یا فقط یه جای آروم واسه قدم زدن و فکر کردن بخوای، پل مارنان همون‌جاست که باید بری. یه جایی که شاید مثل خواجو پر از نور نباشه، ولی پر از حسه.
اگه یه روزی توی نقش‌جهان قدم زدی و دلت خواست از هیاهوی میدون بکشی کنار و بری یه جایی که پر از رنگ و ذوق و دست‌سازه‌های اصیل ایرانی باشه، فقط کافیه یه پیچ کوچیک به سمت جنوب غربی بزنی تا برسی به بازار هنر؛ جایی که انگار هنر ایرانی نفس می‌کشه.
بازار هنر یه گذر کوچیک و دنجیه با مغازه‌هایی که هر کدوم‌شون مثل یه گالری کوچیک‌ان. از مینیاتور و قلم‌زنی گرفته تا خاتم‌کاری و صنایع‌دستی ظریف، هر چی بخوای اینجا با دست ساخته شده، نه با دستگاه. مغازه‌دارها هم بیشترشون خودشون هنرمندن، با حوصله توضیح می‌دن که چی ساختن، چطوری ساختن و چقدر عشق ریختن پای کارشون.
اگه دنبال یه یادگاری خاص از اصفهان می‌گردی که واقعاً «اصفهان» باشه، بازار هنر دقیقاً همون‌جاست. حتی اگه نخوای چیزی بخری، فقط دیدن این‌همه زیبایی و ظرافت، خودش یه حال خوب خالصه.
اگه یه روز توی سیتی‌سنتر اصفهان چرخ می‌زدی و دلت یه غذای حسابی خواست، رستوران وی‌آی‌پی همون‌جاست که باید بری. یه رستوران سلف‌سرویس شیک و تر و تمیز که توی طبقه همکف، ورودی ۸ سیتی‌سنتر جا خوش کرده.
منوی غذاش؟ از اون منوهایی که چشماتو برق می‌ندازه! از بریونی و خورشت ماست گرفته تا لازانیا و میگو، هر چی بخوای پیدا می‌شه. سالادهای تازه، سوپ‌های خوشمزه، دسرهای شیرین و نوشیدنی‌های خنک هم که جای خود دارن.
فضاش؟ بزرگ و دلبازه، با ظرفیت پذیرایی از ۳۰۰ نفر، که برای مهمونی‌های خانوادگی یا دورهمی‌های دوستانه عالیه. موسیقی زنده هم داره که حال و هوای خاصی به غذا خوردنت می‌ده.
قیمت‌هاش؟ نسبت به کیفیت غذا و خدمات، منصفانه‌ست.
آدرس: اصفهان، سیتی‌سنتر، ورودی ۸، طبقه همکف
ساعات کاری: هر روز از ۱۲ ظهر تا ۱۲ شب
تلفن: ۰۳۱۳۶۵۵۰۴۰۰
برای رزرو میز یا دیدن منو، می‌تونی به سایتشون سر بزنی: vip-restaurant.ir
اگه رفتی، حتماً بریونی یا لازانیاش رو امتحان کن؛ قول می‌دم پشیمون نمی‌شی!
پل مارنان، جاییه واسه وقتایی که دلت یه گوشه‌ی آروم می‌خواد، دور از شلوغی، با صدای زاینده‌رود و یه نسیم ملایم که بی‌دردسر بیاد و بره. یه جای خلوت واسه فکر کردن، راه رفتن، یا حتی یه قرار عاشقونه بی‌سر و صدا.
بازار هنر، دقیقاً برعکس مارنانه. رنگی‌رنگی، شلوغ‌پلوغ، پر از ذوق و هنر. اینجا دلت می‌خواد چشماتو ول بدی لای مینیاتورها و خاتم‌کاری‌ها. یه جورایی اصفهان رو می‌تونی با چشم ببینی و با دل لمسش کنی.
رستوران وی‌آی‌پی، همون پاتوقیه که وقتی از گردش خسته شدی، می‌ری اونجا که هم سیر شی، هم کیف کنی. یه جای خوشگل و تر و تمیز، با یه عالمه غذاهای خوشمزه که حالتو جا میاره. مخصوصاً اگه با خانواده یا رفقا باشی، دلت نمی‌خواد زود بلند شی!
سخن پایانی نویسنده :
اصفهان هم مثل یه کتاب قطوره؛ هر صفحه‌ش یه حال و هوای خاص داره. یه‌جا آرومت می‌کنه، یه‌جا به وجد میارَت، یه‌جا هم شکمتو سیر می‌کنه! پل مارنان، بازار هنر و رستوران وی‌آی‌پی، هرکدوم یه تکه از پازل لذت‌بخش این سفرن. پس اگه می‌خوای نصف جهان رو واقعاً حس کنی، هم وقتتو بذار واسه دیدن، هم واسه خوردن، هم واسه شنیدن صدای شهر. اصفهان یه حالیه، باید باشی تا بفهمی.